تاریخچه قانونگذاری در ایران در زمان پهلوی اول
قانونگذاری در دوران پهلوی اول (1925-1941) در ایران تحت تأثیر قوانین و اصلاحاتی که توسط رضا شاه پهلوی و دولت او انجام شد، شکل گرفت. این دوره تغییرات بسیاری را در نظام حکومتی و قانونی ایران به همراه داشت. در زیر تاریخچه قانونگذاری در این دوره به طور خلاصه بیان شده است:
1. **قانون اساسی 1925**: رضا شاه پس از توجه به نقدهای مردم نسبت به قانون اساسی قدیمی و محدودیت‌های آن، قانون اساسی جدیدی را در سال 1925 معرفی کرد. این قانون اساسی اطلاعاتی از دولت قدیمی حفظ کرد، اما اختیارات شاه را تقویت کرد و مجلس ملی را ضعیف‌تر کرد.
2. **مجلس ملی**: در دوران پهلوی اول، مجلس ملی (مجلس شورای ملی) وظیفه قانونگذاری و نظارت بر اجرای قوانین را داشت. اما با توجه به تغییرات قانون اساسی، نقش این مجلس نسبت به دوران قبل کاهش یافت.
3. **اصلاحات قانونی**: دولت پهلوی اول تلاش کرد تا با اصلاح قوانین و ارتقاء سیستم حقوقی، کشور را به سوی مدرنیته حرکت دهد. برخی از اصلاحات شامل تصویب قوانین جدید در زمینه‌های مختلف از جمله حقوق مالکیت، حقوق کارگری، حقوق زنان و غیره بود.
4. **تأسیس دادگاه‌های جدید**: در این دوره، دادگاه‌های جدیدی تأسیس شدند که به ویژه در زمینه‌های مالی و اقتصادی فعالیت می‌کردند و سعی در اصلاح سیستم حقوقی و قضایی داشتند.
5. **تأثیرات بین‌المللی**: تلاش برای تطابق قوانین ایران با استانداردهای بین‌المللی نیز در این دوره مورد توجه قرار گرفت و تأثیر بسیاری در قوانین و سیاست‌های داخلی ایران داشت.
این دوره اصلاحات و تحولات بسیاری را در ساختار قانونی ایران به همراه داشت، اما در عین حال، برخی از این تغییرات با نقدها و انتقادات از سوی بخش‌هایی از جامعه روبه‌رو شدند.
